Kolejny tydzień trzeciej edycji Festiwalu Szymanowski / Polska / Świat zwieńczony zostanie koncertami Orkiestry Filharmonii Krakowskiej poprowadzonej przez amerykańskiego dyrygenta, Richarda Rosenberga. W najbliższy piątek, 23 września 2022 roku o godz. 19.30 oraz w sobotę, 24 września br. o godz. 18.00 w Filharmonii Krakowskiej zabrzmią w jego interpretacji Trzy kołysanki Karola Szymanowskiego w transkrypcji Jana Krenza oraz Pieśń o ziemi Gustava Mahlera. W partiach solowych wystąpią znana Krakowskiej publiczności Urszula Kryger – alt i amerykański tenor Randall Bills, doceniany przez Opera News za „maestrię w stylu Rossiniego, skalę głosu i wokalną brawurę”.
Nostalgiczny w swoim emocjonalnym wyrazie program otwierają Trzy kołysanki op. 48 skomponowane przez Karola Szymanowskiego z przeznaczeniem na głos i fortepian do słów poezji kuzyna – Jarosława Iwaszkiewicza. Kołysanki dedykowane zostały Helenie Kahn-Caselli, pianistce, byłej żonie włoskiego kompozytora, pianisty i muzykologa Alfreda Caselli. Jak czytamy w tekście Małgorzaty Janickiej-Słysz „nostalgiczne piękno i intensywna wyrazowość Trzech kołysanek sprawiły, że doczekały się opracowania na głos z orkiestrą kameralną autorstwa Jana Krenza (…) zapatrzonego w dziedzictwo Karola z Atmy”. Maestro Krenz wraz z kierowaną przez siebie Wielką Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach zaprezentował Trzy kołysanki w swojej transkrypcji z 1963 roku podczas wielkiego tournée na trasie Chiny, Japonia, Australia, Nowa Zelandia, gdzie wybrzmiały w sumie aż 55 razy.
Drugie dzieło prezentowane podczas obu festiwalowych wieczorów to skomponowany przez Gustava Mahlera w 1908 roku utwór Das Lied von der Erde (Pieśń o ziemi). Sam kompozytor nazwał utwór Symfonią przeznaczając ją na tenor, alt lub baryton i orkiestrę do tekstów zaczerpniętych ze zbioru Fletnia chińska pochodzącego z VIII wieku. „Komponowanie tej Symfonii było dla Mahlera antidotum na traumatyczny rok 1907, kiedy stracił dziecko, musiał w obliczu nasilających się nastrojów antysemickich zrezygnować z dyrektorowania Operze Wiedeńskiej i zdiagnozowano u niego chorobę serca. Stąd kluczowy w muzyce motyw przemijania zespolony, na zasadzie kontrastu, z zachwytem nad mądrością i wzniosłością Natury” (M. Janicka-Słysz). Pół roku po prawykonaniu dzieła, jakie odbyło się w Monachium w listopadzie 1911 roku pod batutą przyjaciela kompozytora, Bruno Waltera, Mahler umarł, co w dużej mierze stało się kolejnym pryzmatem w recepcji tego utworu.